Jsou tři hodiny ráno a my vstáváme. Ne snad proto, že bychom v tomto chladném období rádi ponocovali, ale spíše proto, že potřebujeme využít hodinu dostupné elektřiny, která nám byla v rámci tíživých výpadků proudu, přidělena. Musíme naplnit vodojem v našem domě a dokončit některé práce, pro které je elektřina nezbytná. Jsme na počátku roku 2023 a Syřané i nadále trpí v důsledku nespravedlivých sankcí, které na jejich zemi uvalili Američané a jejich spojenci, a které se dotýkají doslova všech myslitelných oblastí života lidí.
Američané se svými spojenci kradou syrskou ropu v době, kdy Syřané trpí naprostým nedostatkem energie potřebné k vytopení jejich domů či zajištění světla, aby jejich děti mohly studovat. Nespravedlivé sankce ovlivňují všechny aspekty občanského a kulturního života Syřanů, nemluvě o ničivých dopadech války, kterou Syřané zažívají od počátku roku 2011 dodnes. Navzdory výše uvedenému ale Sýrie nadále odolává dýkám zrady a Syřané stále doufají v lepší zítřky, až agrese ustane a syrskému lidu se vrátí prosperita z ropy a zemědělství, kterou jim nyní kradou zloději přímo před objektivy kamer a zraky těžce zkoušených lidí.
Miluji Orient se vším jeho kouzlem a tajemstvím. První, co mi tane na mysli, když vidím nešťastnou Levantu, je Magdaléna pozorující Ježíše, jak krvácí na kříži své víry. Jako s křídly se přenáším k Báb Túmá a Báb Šarqí a moje duše objímá tamní věže jako břečťan, aby zabouchala na zvony a z nich se linula čarovná hudba. Má duše se s pomocí osvětlených ptáků vydává do Betléma, Jeruzaléma a Ma‛lúly, zmateně směřuje k údolí Jordánu, aby mě tam Jan Křtitel pokřtil v jeho svatých vodách. Stojím před kostelem Vzkříšení, křížem osvětlujícím hory Ma‛lúly, abych následně přistál v kostele u Báb Šarqí v Damašku, modlil se na jeho prahu po vzoru apoštola Pavla, obcházel Olivový chrám, přistál na Ježíšově minaretu, na Janově hrobě četl súru Otvíratelku, letěl do Homsu ke kostelu Páně a navštívil zapomenutá města, rozsvítil světla vánočního stromu v zemi, jejíž světla zhasla kvůli sankcím západních křesťanů a arabských muslimů, aby Syřan spočinul na kříži věčné slávy a korunován trnovou korunou krvácel na této posvátné půdě.
V chaosu smyslů a za zvuků velikonočních a vánočních písní Syřané věří v nepochybné vzkříšení Ježíše Nazaretského zpod popela války, kterou jim zažehli v těle jejich vlasti. Jsou lháři, když pro nás roní krokodýlí slzy a na jejich tesácích přitom stále ulpívají zbytky těl našich dětí a z jejich tváří stále teče krev. Jsou lháři, když zneužívají nouze lidí, aby je zotročili pod záminkou, že je chrání. Jejich laciné zlaťáky jsou vykoupeny bídou vysídlenců a jejich rodin, které trpěly pohromou kvůli válce, kterou oni uvalily na syrský lid.
Syřané nepotřebují tábory a charitativní fondy, protože jsou velkorysým, pracovitým a kreativním národem, jehož civilizační roli v minulosti i současnosti mohou popírat jen nevděčníci. Syřané přijímali uprchlíky, které z jejich zemí vyhnala válka, ať to byli naši bratři Arméni, Asyřané, Chaldejci či Řekové poté, co byli utlačováni v Osmanské říši. Když jsme v nedávné minulosti přijímali naše pokrevní bratry Palestince, Iráčany a Libanonce, nepostavili jsme pro ně na našem území jediný nuzný stan. Naopak žili s námi jako naši drazí bratři, s nimiž jsme sdíleli vše, co jsme sami měli. Dělili jsme se s nimi o chleba, léky i místo ve studovně.
Každý, kdo žil na syrské půdě, se mohl spoléhat, že jeho majetek, rodina a náboženské přesvědčení zůstanou netknuty. Mnozí dnes ignorují, že v Sýrii se vás nikdo neptal na náboženství, konfesi nebo etnicitu. V zemi bohaté na zdroje a odhodlání svého lidu nebyli chudáci umírající hlady, nebyli nemocní bez zdravotní péče a všichni měli dostupné bezplatné vzdělání. I kvůli tomu se tato dosud bezpečná země stala terčem útoku, který se mimo jiné snažil narušit její náboženskou a etnickou podobu. Vše mělo sloužit americko-sionistickému projektu rozparcelování regionu na etnickém a náboženském základě v duchu idejí orientalisty Bernarda Lewise pro „Nový Blízký východ“. Seznámit se s ním může každý, stačí použít Google. Realizace tohoto destruktivního projektu, jehož cílem je rozdrobit a fragmentovat již rozdrobené a fragmentované, začala v návaznosti na Sykes-Picotovu dohodu na počátku minulého století. Velkou překážku však představovala Sýrie, která proto musela být zničena, aby se tento projekt mohl uskutečnit. Někteří hlupáci a zaprodanci, jaké lze nalézt v každé společnosti, byli využiti k tomu, aby se vrhli na uvědomělé a vzdělané složky naší společnosti. Bolestné detaily není třeba zmiňovat.
Konflikt, který svojí brutalitou předčil černé desetiletí, jež prožilo Alžírsko, vyčerpal vytrvalý a trpělivý syrský lid. Americký nepřítel a jeho spojenci v regionu vůči tomuto lidu nadále vystupují utlačovatelsky mimo jiné tím, že pokračují v krádežích jeho zdrojů. Amerika využívá své mocné síly a uvaluje na Sýrii nespravedlivé sankce s cílem podmanit si její lid a prosadit to, co chce prosadit. Většina Syřanů je s tím seznámena.
Můžeme se ptát, zda je kapitulace před sionisticko-americkým projektem řešením, jak se z této bolestivé reality dostat? V realitě krutých podmínek, v nichž dnes Syřané žijí, si někteří teoretici začali klást předchozí otázku, tedy: “Proč se nevzdáme tomuto projektu, když nás to dostane z této dusivé a akutní krize?”.
Odpověď na tuto obtížnou otázku je komplikovaná a tito teoretici tak mohou najít mnoho způsobů, jak dokázat svůj podle našeho mínění chybný názor. Tento názor není ničím novým a objevoval se stále během postupujících let agrese proti Sýrii. Nyní se však ozývá s novou naléhavostí. S tím, jak pokračují roky a ekonomická situace Syřanů se zhoršuje, hlasitěji zní otázka, zda „nenastal čas, abychom poklekli a vzdali se?“. To vše je doprovázeno intenzivní mediální kampaní, jejímž cílem je prostřednictvím mluvčích destruktivního projektu zesměšnit všechny podoby nezlomnosti a odporu, aby se mezi vyčerpaným lidem rozšířil duch frustrace. Je pravděpodobné, že moji drazí čtenáři viděli mnoho videí, ať již prostřednictvím zpráv, sociálních sítí či chatů, na nichž natáčení tvrdí, že vzdorovali, ale nyní se vzdávají a chtějí žit život poražených s pohodlnými životními podmínkami, včetně vody, elektřiny a dalšího.
Syrské ministerstvo zahraničních věcí potvrdilo informace o tom, že Spojené státy poskytují miliony dolarů podezřelým mediálním aktérům s cílem pošpinit obraz syrského státu. To odráží americkou snahu pokračovat v klamání lokálního, regionálního a mezinárodního veřejného mínění a odhaluje to pokračující americký útok proti suverenitě Sýrie a zasahování do jejích vnitřních záležitostí.
Ministerstvo zahraničních věcí na svém twitterovém účtu uvedlo: „Cílem těchto projektů vedených americkým ministerstvem zahraničí je zakrýt zločiny Spojených států v Sýrii, jejich ochranu teroristů a separatistů a krádeže syrského bohatství a zdrojů, které byly odhaleny syrskými médii a zprávami ministerstva zahraničí pro OSN a jeho různými prohlášeními“. Spojené státy tyto projekty předkládají pod záminkou boje proti mediálním dezinformacím a podpory lidských práv, samy přitom v extrémní míře šíří dezinformace, jak se to stalo v případě Iráku, Libye a dalších zemích, jako to vedlo k teroristické válce proti Sýrii. Jsou to ony, kdo porušoval a nadále porušuje lidská práva v různých oblastech světa.
Připomeňme si výrok velkého arabského vůdce Háfize al-Asada (ať mu Bůh žehná), který se nikdy nesklonil: „Cena odporu je mnohem nižší než cena kapitulace“. Zkušenost nade vší pochybnost prokázala, že kapitulace neznamená, že lid bude hodovat křepelky, jak se propagovalo. Egypt, jenž se podvolil, postihla po takzvané mírové smlouvě z Camp David pohroma v podobě privatizace, prodeje egyptských veřejných institucí, šíření epidemií a drog mezi lidmi, katastrof v zemědělství a závislosti na Mezinárodním měnovém fondu. Následovalo Jordánsko a nevěříme, že se jeho situace zlepšila. Byla to předehra ke zhroucení jednotné arabské pozice, takže některé země Zálivu normalizovaly vztahy s okupační entitou, navzdory hojnosti ropy, jíž oplývají. Motivací pro ně bylo nepřátelství vůči Íránu, jímž nahradily nepřítele, který okupuje Palestinu.
Chci zdůraznit, že kapitulace nepřinese lidem v regionu nic jiného než další zbídačení a ztrátu práv, na kterých Arabové lpěli celá desetiletí. Sýrie neochvějně stojí za svými oprávněnými nároky, požaduje zrušení nespravedlivých sankcí namířených vůči jejímu lidu a ve svém postoji spatřuje svobodu a důstojnost pro svůj lid a pro legitimní cíle Arabů. Sýrie se nikdy nevzdá svých práv a nezřekne se ani centimetru své půdy. Pokud bychom se těchto práv vzdali, již bychom je možná nebyli schopni nikdy získat zpět. Nechceme připravovat budoucí generace o možnost domoci se těchto práv, až k tomu nastanou vhodné podmínky. Sýrie bude i nadále zachovávat náboženskou svobodu pro všechny své obyvatele. Zůstane také věrná všem svým oddaným přátelům, kteří při ní stáli v její těžké zkoušce
A jestliže jedním z významů jména Sýrie je věčně se obnovující slunce, pak Sýrii nepochybně čeká nový rozbřesk a opětovné vzkříšení jejího Mesiáše.
شروق شمس سورية وقيامة مسيحها من جديد
دمشق – يونس أحمد الناصر
الساعة الآن الثالثة فجراً وقد استيقظنا من نومنا – ليس لأننا من عشاق السهر في هذه الليالي الباردة– بل مجبرين للاستفادة من ساعة الكهرباء المخصصة لنا في ظل انقطاع الكهرباء الخانق كي نملأ خزان مسكننا من المياه وننجز بعض أعمالنا المتعلقة بوجود الكهرباء.
نحن الآن في مطلع عام 2023 ولا زال الشعب السوري يعاني من آثار العقوبات الظالمة التي تفرضها أمريكا وحلفائها على سورية، وقد طالت هذه العقوبات كل مقومات الحياة التي يعيشها البشر على هذا الكوكب، ولا زال النفط السوري تتم سرقته من قبل أمريكا وحلفائها في الوقت الذي لا يجد فيه السوري أي شكل من أشكال الطاقة لتدفئة مسكنه أو الانارة لدراسة أطفاله، فالعقوبات الجائرة تشمل كافة جوانب حياة المواطن السوري المعيشية والثقافية، ناهيك عن آثار الحرب المدمرة التي عاشها السوريون منذ بداية 2011 و التي ما زالت مستمرة إلى اليوم.
و رغم كلما سبق لا زالت الشام تقاوم خناجر الغدر و العقوبات و لا زال السوريون يمنون أنفسهم بغد أفضل بعدز و الآثار العدوان و عودة مقدرات الشعب السوري النفطية و الزراعية لهمن أياديا للصوص التي يسرقونها نهارا أمام عيون الكاميرات و الشعب الصابر.
وليس بعيداً عما سبق وأنا العاشق لهذا الشرق بكل ما فيه من سحر وغموض، فأول ما يتبادر لذهني عندما أرى الشام الحزينة هو المجدلية وهي ترى ابنها يسوع السوري نازفاً على صليب إيمانه، فتأخذني أجنحة اللحظة إلى باب توما وباب شرقي، فتمتطي روحي أبراجها كشجرة لبلاب لتدق أجراصها، لتنبعث من أجوافها تلك الموسيقا السحرية.
فتنطلقروحيعلىطيورالنورإلىبيتلحموالقدسومعلولا،تنطلقفيفوضىالاتجاهاتإلىواديالأردنليعمدني (النبي يحيى) بمياهه القدسية , ويقف جسدي فوق كنيسة القيامة صليباً من نور يضيء جبال معلولا ويحط في كنيسة باب شرقي في دمشق , ليصلي على أعتابها على خطا بولص الرسول و يطوف على كنيسة الزيتون و يهبط على مئذنة عيسى ليقرأ الفاتحة على ضريح (يوحنا) و يطير إلى حمص حيث (كنيسة الزنار) و يزور المدن المنسية ليشعل أنوار شجرة الميلاد في بلاد انطفأت أنوارها بسبب عقوبات الكنائس المسيحية الغربية و المآذن الإسلامية و العربية ليقف السوري على صليب مجده الأزلي مكللاً بإكليل الشوك و نازفاً على هذا التراب المقدس.
وفي فوضى الحواس وعلى وقع تراتيل الفصح والميلاد يثق السوري بقيامة لا يشك بها ليسوع الناصري من تحت رماد الحرب التي أشعلوها في جسد الوطن.
كاذبون هم عندما يذرفون علينا دموع التماسيح وبقايا أجساد أولادنا لا زالت عالقة على أنيابهم والدماء لا زالت تسيل من أشداقهم.
كاذبون هم عندما يستغلون حاجة الناس لاستعبادهم بحجة حمايتهم واحتضانهم، ودراهمهم البخسة هي ثمن حاجة المهاجرين وعائلاتهم التي عانت الويلات بسبب الحرب التي فرضوها (هم) على الشعب السوري.
الشعب السوري ليس بحاجة لمخيمات وصناديق المساعدات فهو شعب كريم ومنتج بل ومبدع ولا ينكر دوره الحضاري ماضياً وحاضراً إلا جاحد.
السوريون استقبلوا اللاجئين الذين فرضت الحروب على بلدانهم ماضياَ بعيداَ كأخوتنا الأرمن والآشوريين والكلدان واليونان بعد التنكيل بهم من العثمانيين، وفي الماضي القريب من أخوتنا بالدم وأعني الفلسطينيين والعراقيين واللبنانيين ولم تنصب لهم خيمة واحدة على أراضيها بل عاشوا بيننا أخوة أعزاء، لهم ما لنا وعليهم ما علينا، فتقاسمنا معهم رغيف الخبز وحبة الدواء ومقعد الدراسة.
جميع من يعيش على الأرض السورية كان يعيش آمناً على رزق هو دين هو أهله
حقيقة يتجاهلها كثيرون ففي سورية بم يكن أحداً يسألك عن دينك أو مذهبك أو عرقك.
في سورية هذا البلد الغني بموارده وهمة أهله لم يكن يوجد فقيراً (لا يجد ما يأكله، ولم يكن مريضاً يعيش على أرضها (لا يستطيع الاستشفاء) وكان التعليم مجاناً للجميع.
لكل ما سبقت ما ستهدا فهذا البلد الآمن والعبث بمكوناته الدينية و العرقية
خدمة للمشروع الأمريكي والصهيوني لتفتيت المنطقة على أسس عرقية ودينية (مشروع برنادرد لويس للشرق الأوسط الجديد) وهذا المشروع بمتناول الجميع الاطلاع عليه فهو منشور على غوغل وتم البدء بتنفيذ هذا المشروع الهدام والرامي لتفتيت المفتت وتجزئة المجزأ على أعقاب تجزئة هذا الشرق (سايكس بيكو) مطلع القرن الماضي.
المشروع المذكور صادفته عقبة رئيسية هي سورية، فكان لابد من تحطيمها كي يمر هذا المشروع، فتم استغلال بعض الجهلة والفاسدين الموجودين في كل مجتمع للانقضاض على مكونات المجتمع الأخرى الواعية والمثقفة وكان ما كان من تفاصيل مؤلمة لا ضرورة للتذكير بها.
وبعد سنوات جاوزت العشرية السوداء التي عاشتها الجزائر، استنزفت الشعب السوري الصامد والصابر، لا زال العدو الأمريكي وحلفائه في المنطقة يمارسون عربدتهم وطغيانهم على هذا الشعب من خلال الاستمرار بسرقة موارده فأمريكا تستغل قوتها الجبارة وتفرض العقوبات الظالمة على سورية بهدف تركيع هذا الشعب وتمرير ما يريدون تمريره وهو معروف أيضا للغالبية العظمى من هذا الشعب.
هل الاستسلام للمشروع الصهيو– أمريكي هو الحل للخروج من هذا الواقع المؤلم الذي يعيشه السوريون؟
ضمن الظروف القاسية التي يعيشها السوريين اليوم بدأ بعض المنظرين بطرح السؤال السابق بمعنى ” لماذا لا نستسلم لهذا المشروع إن كان هو المخرج من هذه الأزمة الخانقة والحادة ”
وللإجابة على هذا السؤال الصعب تشعبات كثيرة قد يجد فيها المنظرين كثيراً من المخارج لإثبات وجهة نظرهم الخاطئة برأينا وسنشرح بإيجاز ما نراه كافياً للرد على هؤلاء الذين يطرحون هذا الطرح مع الإشارة بأن هذا الطرح ليس جديداً وترافق مع توالي سنوات العدوان على سورية، ولكنه يزداد الحاحاً وفجاجة مع تقدم سنوات الأزمة وتراجع الوضع الاقتصادي للسوريين بمعنى 🙁ألم يأن الأوان كي تركعوا وتستسلموا؟)
يترافق كل ذلك مع حملة إعلامية كثيفة عبر أبواق المشروع التدميري للسخرية من كل عناوين الصمود والمقاومة، بهدف بث روح الإحباط عند هذا الشعب المتعب وربما شاهد الأخوة القراء كثير من الفيديوهات على وسائل التواصل أو رسائل تصلهم على أجهزة الخليوي عبر برامج التشات والدردشة بما معناه وعلى لسان من يدعي صانع الفيديو بأنه كان مقاوماً ولكنه استسلم ويريد كما يقول (أن يجرب معيشة المهزومين) والذين تتوفر لديهم كل ظروف الحياة المريحة من ماء وكهرباء وغير ذلك بطريقة مضحكة كي يتداولها المستخدمين.
و قد أكدت سورية عبر وزارة خارجيتها بأن المعلومات عن تقديم الولايات المتحدة الأمريكية ملايين الدولارات لجهات إعلامية مشبوهة بهدف تشويه صورة الدولة السورية تعكس إصراراً أمريكياً على الاستمرار بتضليل الرأي العام المحلي والإقليمي والدولي، وتفضح استمرار الهجمة الأمريكية التي تستهدف سيادة سورية والتدخل في شؤونها الداخلية.
وفي تغريدة، قالت وزارة الخارجية والمغتربين: إن مثل هذه المشاريع التي تديرها الخارجية الأمريكية تهدف للتغطية على جرائم الولايات المتحدة في سورية وحمايتها للإرهابيين والانفصاليين، وسرقتها للثروات والموارد السورية، وهو ما فضحته وسائل الإعلام السورية ورسائل وزارة الخارجية للأمم المتحدة وبياناتها المختلفة.
كما إن الولايات المتحدة التي تقدّم مثل هذه المشاريع بحجة مكافحة التضليل الإعلامي وتعزيز حقوق الإنسان، هي أكثر من مارس ويمارس التضليل الإعلامي كما حصل في العراق وليبيا ودول أخرى وصولاً للحرب الإرهابية على سورية، وهي أكثر من انتهك وينتهك حقوق الإنسان في مختلف مناطق العالم.
ونحن هنا نذكر بقول الزعيم العربي الذي رحل ولم يوقع حافظ الأسد رحمه الله (ثمن المقاومة أقل بكثير من ثمن الاستسلام)
وقد أثبتت التجربة بما لا يدع مجالا للشك بأن الاستسلام لا يعني أن يأكل هذا الشعب السمن والعسل كما كان يتم الترويج له فمصر التي كانت أو المستسلمين عانت بعد ما يسمى معاهدة السلام (كامب ديفيد) الويلات من شركات الانفتاح وبيع مؤسسات القطاع العام المصري ونشر الأوبئة والمخدرات للبشر والزراعة والارتهان لصندوق النقد الدولي.
تلاها الأردن،ولا نعتقد بأن الحال أفضل و كان ذلك مقدمة لانهيار الموقف العربي فبادرت بعض دول الخليج للتطبيع مع كيان الاحتلال رغم الوفرة النفطية من بوابة العداء لإيران و استبدال العدو الذي يحتلال أرض في فلسطين
ما نود قوله بأن الاستسلام لن يجلب لشعوب المنطقة إلا المزيد من الافقار وتضييع الحقوق التي تمسك بها العرب عشرات السنين
وسورية الثابتة على موقفها للمطالبة بحقوق العرب تطال برفع العقوبات الجائرة والظالمة على شعبها وترى بموقفها الحرية والكرامة لشعبها ولقضايا العرب المحقة.
سورية لن تتنازل عن حقوقها ولن تفرط بذرة تراب والتنازل عن هذه الحقوق هو تفريط بهذه الحقوق التي قد لا نستطيع اليوم استعادتها ولكن لن نحرم الأجيال القادمة من المطالبة بهذه الحقوق عندما تكون الظروف مواتية.
وستبقى سورية تحافظ على حرية المعتقد لكل المقيمين على أرضها
كما أنها ستبقى وفية لكل أصدقائها الأوفياء الذي نوقفوا معها في محنتها
وإذا كان أحد معاني اسم سورية (الشمس المتجددة دائماً) فإن سورية على موعد جديد لشروق شمسها وقيامة مسيحها من جديد.