Úvodem tohoto článku je nutné konstatovat, že se v něm budu zabývat fenoménem kurdských separatistů na severu Sýrie, jejich milicemi nazývanými Syrské demokratické síly (SDF či QSD, Quwwát Súríjá ad-Dímuqrátíja) a politickým křídlem zvaným Syrský demokratický výbor (SDC či MSD, Madžlis Súríjá ad-Dímuqrátíja). Nemám v úmyslu popisovat dějiny kurdské přítomnosti v Sýrii, vycházeje z předpokladu, že syrští Kurdové jsou syrskými občany, tak jako ostatní Syřané, se stejnými právy a povinnostmi.
Kurdský separatismus v Sýrii má svůj předobraz ve vytvoření „iráckého Kurdistánu“ na rozsáhlém území sousední Irácké republiky, k němuž zásadně přispěla americká intervence a mediálně propíraný „útlak“ kurdského lidu za vlády bývalého iráckého prezidenta Saddáma Husajna. Stejná hesla zaznívají v případě severní Sýrie v souvislosti se snahami ustavit zde zvláštní kurdskou entitu pod chatrnými záminkami, za nimiž se skrývají americké ambice na zmocnění se obou severních regionu (iráckého i syrského) bohatých na ropu, zemní plyn i zemědělské plodiny. Hrají při tom na strunu kurdským separatistům se sliby autonomie na úkor jejich národních států. Když nastanou vhodné podmínky, Írán a Turecko budou dalšími státy v řadě při realizaci amerického plánu na „Nový Blízký východ“ založený na etnickém a náboženském rozdělení a tzv. tvůrčím chaosu, jak jej vytyčil v rámci svého schématu orientalista Bernard Lewis.
Syrští Kurdové nebyli historicky utlačováni a žili s ostatními Syřany na rovnoprávném základě. Pracovali ve veřejné správě i v armádě, mnozí zastávali vysoké funkce, dělili se s ostatními o půdu, ženili a vdávaly se s Araby. Před vznikem iráckého Kurdistánu s americkou podporou nebyl mezi nimi a syrskými Araby jakýkoliv problém. Pak ale byla oživena myšlenka nezávislosti a část vedoucích představitelů i bojových složek speciální armády iráckých Kurdů – pešmergů – byla přes Turecko přemístěna do Sýrie, kde byla pod americkým vedením vytvořena nelegální mezinárodní koalice pod záminkou boje proti tzv. Islámskému státu (což vedlo vysoké americké představitele k uznání odpovědnosti za vznik této teroristické organizace).
Iráčtí Kurdové podnítili syrské Kurdy k realizaci jejich separatistického projektu s neomezeným krytím a podporou Spojených států amerických. Pod záminkou boje proti tzv. Islámskému státu začala mediální propagace regionu “Rožava”, což je doslovný překlad termínu “západní Kurdistán”, tedy oblastí, o kterých je uvažováno z hlediska úsilí o vytvoření kurdské entity v Sýrii, podobné iráckému Kurdistánu.
Američané a jejich kurdští separatističtí žoldáci začali napadat arabské kmeny, násilně je vytlačovat a šířit nové termíny a označení pro arabské regiony. Ajn al-Arab se začal nazývat údajně kurdským označením Kobani, přestože byl tento region nazýván Ajn al-Arab i v době osmanské okupace. Nejedná se přitom o kurdské slovo, jak je propagováno, ale spíše o zkomolený lidový výraz pro anglické slovo „company“ (společnost) pocházející z období, kdy zde společnost pro prodloužení železnice Berlín-Bagdád-Bombaj (BBB) umístila své zařízení. Do roku 1925 bylo místo obýváno arabskými kmeny a Kurdové v něm nebyli přítomni. Také zkomolení některých arabských názvů jako Qámišlí na Qamišlo dle dialektu obyvatel regionu, s nímž nemají Kurdové nic společného, nebo údajně tradiční oděv vůdců v iráckém Kurdistánu, jenž je kombinací oděvu typického pro Ghútu u Damašku a známé arabské kúfíje tradiční pro Sýrii, Jordánsko a Palestinu, hovoří samo za sebe.
Z historického hlediska se požadavek na vytvoření kurdské entity na úkor národních států pod záminkou jejich útlaku podobá vytvoření sionistické entity po Sykes-Picotově dohodě včetně toho, jak Británie podporovala sionistické milice, nechala jim vojenské tábory a zbraně a umožnila jim vytvořit sionistickou entitu na úkor palestinského lidu.
Amerika se dnes také snaží vytvořit kurdskou entitu, aby si zajistila kontinuitu prosazování svých zájmů v těchto oblastech s přírodním bohatstvím. Rozdíl mezi minulosti a dneškem je však propastný a to, co se stalo v Palestině a Iráku, se nemůže opakovat v Sýrii vzhledem k přítomnosti silné národní armády a silných spojenců. Americká zvůle tak není nezbytnou budoucností Sýrie a porážka Ameriky, podle mého názoru, tváří v tvář operacím odporu a těm, kteří odmítají projekt fragmentace, je nevyhnutelná. O Americe je známo, že své kolaborující agenty po skončení svých zájmů nechává na pospas a nezajímá se o jejich osud, jak jsme viděli ve Vietnamu a Afghánistánu, a brzy uvidíme i v Sýrii a Iráku. Otázkou je, zda se kolaboranti dokážou z těchto historických lekcí poučit. Kurdští separatisté svými zločiny pod krytím okupantů poškodili Kurdy coby klíčové komponenty jejich národních států a jejich vztahy s ostatním obyvatelstvem.
Podíváme-li se na aktuální dění komplexně, vidíme úspěšné osvobození jižní Sýrie, nedávnou návštěvu prezidenta Baššára al-Asada v Moskvě a pokračující investici tureckého režimu do teroristické karty v regionu včetně převádění frakcí těchto bojovníků na bojiště v Ázerbájdžánu a Libyi. Objevují se informace, že část z nich plánují Turci převést do Afghánistánu a východně od Eufratu, aby se zde postavili SDF. Proturecké milice opakovaně porušují dohody a útočí na jednotky Syrské arabské armády. Povinnost zajistit syrské civilisty, kteří jsou v zajetí teroristických gangů v Idlibu a je jim opakovaně bráněno opustit místo v bezpečných koridorech, staví otázku osvobození Idlibu do popředí. Je nezbytné tuto část syrského území vyčistit a zlikvidovat tamní teroristy z al-Qáʽidy vystupující pod různými názvy. Na místě již začaly pohyby syrské armády a společné akce syrského a ruského letectva demolující objekty a sklady zbraní těchto organizací v rámci příprav na blížící se očistný proces. Poté se Syrská arabská armáda bude věnovat očistě syrské Džazíry od kurdských separatistů a osvobození této důležité části syrského území.
Ukvapený odchod Američanů z Afghánistánu poslal vzkaz všem americkým agentům v regionu. Často se objevují zprávy o stažení Spojených států ze Sýrie a Iráku v rámci plnění Bidenových předvolebních slibů. Americké zdroje odhalily, že se politika USA vůči Sýrii mění, zvláště co se týče sankcí a přístupu vůči Kurdům v oblasti východního Eufratu. List aš-Šarq al-Awsat citoval americké zdroje, které potvrdily, že není vyloučen vývoj „v terénu“ vzhledem k americké přítomnosti. Do Washingtonu míří rozsáhlá delegace vedená Ilhám Ahmadovou, předsedkyní SDC, která se ještě předtím tento týden zúčastní zasedání Valného shromáždění OSN. Ahmadová má dle členů výboru uskutečnit množství setkání s představiteli Bidenovy administrativy. Jména byla utajena, aby se předešlo případnému nátlaku ze strany Turecka, jehož delegace rovněž působí ve Washingtonu v rámci příprav setkání tureckého prezidenta Recepa Tayyipa Erdoğana s jeho americkým protějškem, jak uvádí aš-Šarq al-Awsat.
Podle těchto zdrojů by kurdská delegace ráda slyšela od Američanů jasná stanoviska, a to za podpory Bretta McGurka, amerického diplomata odpovědného za blízkovýchodní problematiku, s nímž mají dobré vztahy. Hlavní kurdské obavy se týkají tureckých záměrů vůči oblastem, které kontrolují. Deník upozornil, že McGurk “na jedné straně chce brzdit turecké impulsy a na druhé straně tlačí na to, aby se Kurdové politicky více obrátili k syrskému státu a Rusku”, zatímco republikánské kruhy mu vyčítají, že chce Rusku zcela předat odpovědnost za situaci v Sýrii. Colin Kahl, vysoký úředník amerického ministerstva obrany, údajně sdílí tento pohled a tvrdý postoj k Turecku. Deník odkazuje na odhady možného vývoje v oblasti stran přítomnosti amerických sil ve východní Sýrii, které se shodují se změnou role amerických sil v Iráku a ukončením jejich tamních bojových misí.
Odhalení amerického plánu vůči Kurdům a návštěva delegace SDC v Moskvě korespondují s řadou prohlášení představitelů SDC potvrzujících dobré vztahy s Ruskem a jistotu, že se Washington nakonec ze Sýrie stáhne, přičemž je kladen důraz na nutnost, aby stažení USA probíhalo podle konkrétního harmonogramu a mechanismu.
Co se týče amerických sankcí, někteří členové Kongresu již dříve kritizovali Bidenovu administrativu kvůli její laxnosti při naplňování “Caesarova zákona” a vyjádřili obavy, že ignorace sankcí povede k větší politické a ekonomické otevřenosti Sýrie. Další zdroje potvrzují Erdoğanův záměr přesunout velké množství teroristů z protureckých frakcí z Idlibu a Afrínu, aby se postavili milicím SDF, což, jak bylo řečeno, posiluje obavy kurdských separatistů z tureckých plánů vůči oblastem, které kontrolují.
Skupině kurdských teroristů, kteří těží z krádeží syrské ropy a vytváření osobního bohatství na úkor syrského lidu, jehož jsou Kurdové součástí, lze vzkázat jediné: Sýrie zůstane jednotná, sen o odtržení je nedosažitelný a syrská Džazíra se vrátí pod kontrolu syrského státu tak, jako se z pod kontroly ze zahraničí podporovaných teroristických organizací vrátily všechny oblasti osvobozené Syrskou arabskou armádou. Syrská Džazíra nebude výjimkou a Syrská arabská armáda ji spolu se svými spojenci osvobodí, ať již pokojnou cestou, nebo vojenskou operací. Váš čas se nachýlil a spravedlnosti bude učiněno zadost.
قسد و مسد : ما رأيكم إلا فند وما أيامكم إلا عدد وما جمعكم إلا بدد و إن غد لناظره قريب
دمشق – يونس أحمد الناصر
بداية لابد من التعريف بقسد و مسد و هي اختصارات لما يسمى ( قوات سورية الديمقراطية – قسد) و ذراعها السياسي ما يسمى ( مجلس سورية الديمقراطية – مسد ) و هم الانفصاليون الأكراد في شمال سورية .
و لن نبحث في تاريخ الوجود الكردي في سورية و نعتبر بأن الأكراد السوريين هم مواطنون سوريون على قدم المساواة مع السوريين الآخرين
و ما يعنينا في هذا المقال هو الطروحات التي يتم تسويقها إعلاميا منذ بداية التدخل الأمريكي في العراق و الذي ساهم بإنشاء ” كردستان العراق ” على جزء غال من جمهورية العراق الشقيقة تحت عنوان ” المظلومية ” للشعب الكردي في ظل حكم الرئيس العراقي السابق صدام حسين, و تحت نفس العنوان يحاولون إنشاء كيان كردي في شمال سورية تحت ذرائع واهية تختفي وراءها الأطماع الأمريكية بثروات المنطقتين في سورية و العراق و نعني شمال العراق و شمال سورية الغنيتين بالنفط و الغاز و المحاصيل الزراعية و اللعب على حلم يتداوله الانفصاليين الأكراد بتحقيق استقلال ذاتي لهم على حساب الدول الوطنية و أعني سورية و العراق و عندما تحين الظروف المناسبة ستكون إيران و تركيا استكمالا لهذا المخطط الأمريكي لشرق أوسط جديد يقوم على العرقية و المذهبية تنفيذا لمشروع الفوضى الأمريكية الخلاقة ( مخطط برنارد لويس )
(المظلومية) و نقل مسلحين الأكراد من شمال العراق لشمال سورية عبر تركيا
كنا قد أشرنا لعدم وجود ” المظلومية ” للسوريين الأكراد تاريخيا و قد عاشوا بين السوريين على قدم المساواة بالوظائف العامة و الجيش و تقلد كثير منهم وظائف رسمية رفيعة و عاشوا بين السوريين يتقاسمون الأراضي و الحياة العامة يتزوجون من العرب السوريين و يزوجونهم و لا يوجد بينهم و بين العرب أية مشكلة قبل ظهور إقليم كردستان العراق بدعم أمريكي كما ذكرنا حيث تم إحياء فكرة الاستقلال و إنشاء كيان كردي ظل الأكراد السوريين بمنأى عنه و مع الدعم الأمريكي لكردستان العراق و تشكيل جيش خاص للأكراد العراقيين ” البشمركة ” و ترحيل قسم من قادة البشمركة و عناصرها إلى الشمال السوري عبر تركيا عند تشكيل التحالف الدولي اللاشرعي بقيادة أمريكا بحجة محاربة داعش ( و الذي توالت اعترافات مسؤولين أمريكيين كبار بمسؤوليتهم عن تأسيس هذا التنظيم الارهابي ) الأكراد العراقيين قاموا بتحريض الأكراد السوريين على السير بمشروعهم الانفصالي بغطاء و دعم أمريكي لا محدود لهذا المشروع و تحت ستار محاربة داعش كما ذكرنا و بدأ الترويج إعلاميا لإقليم ” روج آفا ” و هي الترجمة الحرفية لمصطلح “غرب كردستان” وهي المناطق التي تعتبر كردية من وجهة نظر الأحزاب الكردية الطامحة لإنشاء كيان كردي في سورية على غرار إقليم كوردستان و بدأ الأمريكان و مرتزقتهم الانفصاليين الأكراد بالاعتداء على العشائر العربية و تهجيرهم القسري و نشر مصطلحات و تسميات جديدة على المناطق العربية فعين العرب بات اسمها كوباني باعتبارها كردية و للبيان فإن المنطقة اسمها (عين العرب) حتى بفترة الاحتلال العثماني للمنطقة و( كوباني) ليست كلمة كردية كما يتم الترويج لها بل هي المفردة الشعبية لكلمة انكليزية هي كومباني ( الشركة ) حيث وضعت شركة تمديدات سكة حديد برلين بغداد بومباي و اختصارا(BBB) معداتها في هذا المكان و سكنتها القبائل العربية حتى عام 1925 و لم يكن أي وجود كردي فيها و أيضا تحريف بعض التسميات العربية القامشلي إلى قامشلو هي لهجة لسكان المنطقة و لا علاقة للأكراد بها و بالمناسبة أيضاً فإن تمييز الشخصية الكردية باللباس الذي بتنا نراه كزي رسمي لقادة أكراد كردستان العراق هو هجين من لباس غوطة دمشق (لباس البدن) و الكوفية العربية المشهورة في سورية و الأردن و فلسطين .
و في مقاربة تاريخية فإن مسألة إقامة كيان كردي على حساب الدول الوطنية مشابه (ذرائعيا) تقريبا لإقامة الكيان الصهيوني (المظلومية التاريخية ) بعد اتفاق سايكس بيكو و كيف دعمت بريطانيا العصابات الصهيونية و تركت لها المعسكرات و السلاح و مكنتها من إقامة الكيان الصهيوني على حساب الشعب الفلسطيني كذلك تسعى أمريكا اليوم لإقامة الكيان الكردي لتأمين استمرار مصالحها في هذه المناطق الغنية بالثروات كما ذكرنا , و لكن الفارق بين الأمس و اليوم كبير و ما حدث في فلسطين و العراق لا يمكن أن يتكرر في سورية بوجود جيش وطني قوي و حلفاء أقوياء , وإرادة أمريكا ليست قدراً محتوماً و اندحار أمريكا برأينا أمام عمليات المقاومة و الرافضة لمشروع التفتيت بات قريباً و معروف عن أمريكا بأنها تلقي بعملائها إلى التهلكة بعد انتهاء مصالحها و لا تعبء بمصيرهم كما شاهدنا في فيتنام و افغانستان, و سوف نشاهد ذلك قريبا في سورية و العراق .
و لكن السؤال : هل يتعظ العملاء من تجارب التاريخ ؟
هذا السؤال برسم الانفصاليين الأكراد الذين أساؤوا للشعب الكردي كمكون رئيسي في الدول الوطنية الموجودين فيها و علاقة هذا الشعب مع مكونات الشعب الأخرى من خلال الجرائم التي ارتكبوها بغطاء من قوات الاحتلال
الجزيرة السورية إلى حضن الوطن الأم قاب قوسين أو أدنى
قراءة شاملة للمشهد باستكمال تحرير الجنوب السوري و زيارة السيد الرئيس بشار الأسد إلى موسكو مؤخراً و استمرار النظام التركي الاستثمار بورقة الإرهاب في المنطقة ( نقل فصائل من هؤلاء المسلحين للقتال في أذربيجان و ليبيا ) و معلومات متقاطعة عن خططه لنقل بعضهم إلى إفغانستان و شرق الفرات لمواجهة (قسد) و خروقات المسلحين المتكررة على المناطق الآمنة وعلى وحدات الجيش العربي السوري في مناطق التماس و واجب تحرير المدنيين السوريين الذين تحتجزهم العصابات الإرهابية في إدلب و تمنعهم من الخروج من الممرات الآمنة التي أعلنتها الدولة السورية أكثر من مرة , كل ما سبق وضع تحرير إدلب على صفيح ساخن , يحتم على الدولة السورية تطهير هذه البقعة من الأرض السورية و القضاء على العصابات الإرهابية( تنظيمات القاعدة بمختلف تسمياتها ) المتواجدة فيها
و قد بدأت على الأرض تحركات للجيش السوري و الطيران السوري الروسي المشترك بدك مواقع و مخازن السلاح لهذه التنظيمات تمهيدا لعملية تطهير( برأينا ) باتت قريبة يتفرغ بعدها الجيش العربي السوري لتطهير الجزيرة السورية من الانفصاليين الأكراد و تحرير هذا الجزء الهام من الجسد السوري
مصير (قسد و مسد ) و مآلات التطورات المتلاحقة
خروج أمريكا من افغانستان المتسرع ( كما وصفه الرئيس الروسي بوتين )
مع ما حمله هذا الخروج من رسائل لكل عملاء أمريكا في المنطقة و الأخبار المتواترة عن نية أمريكا الانسحاب من سورية و العراق تنفيذا لتعهدات بايدن للشعب الأمريكي في حملته الانتخابية
و قد كشفت مصادر سياسية أمريكية عن تغيرات بتوجهات السياسة الأمريكية في سورية لا سيما بملفي العقوبات ومصير الأكراد في منطقة شرق الفرات , ونقلت صحيفة “الشرق الأوسط” عن مصادر أمريكية تأكيدها على أن في واشنطن ترجيحات أن تحدث تطورات ميدانية متعلقة بوجودهم، إلى جانب الكشف عن نية الولايات المتحدة بتخفيف العقوبات عن سورية ، ونقلت صحيفة “الشرق الأوسط” عن مصادر أمريكية أن هناك ما وصفته بـ”زحمة وفود” نحو واشنطن، لا تقتصر على الأكراد الذين بدأ وفد منهم في الوصول إليها، ترأسه إلهام أحمد رئيسة ما يسمى “مجلس سوريا الديمقراطية- مسد ” في زيارة، ستبدأ أولاً من نيويورك بمناسبة انعقاد دورة الجمعية العامة للأمم المتحدة الأسبوع المقبل , وبحسب أوساط من ممثلي المجلس في واشنطن، ستعقد إلهام اجتماعات مكثفة مع عدد من مسؤولي إدارة بايدن، جرى التكتم عن أسمائهم، لتجنب الضغوط التي يمكن أن تمارسها تركيا، التي تنشط وفود منها أيضاً في العاصمة واشنطن، للتحضير للقاء المرتقب بين الرئيس التركي رجب إردوغان والرئيس الأمريكي بايدن على هامش أعمال الجمعية العامة للأمم المتحدة، وفقاً لما نقلته “الشرق الأوسط”.
وبحسب تلك الأوساط، فإن الوفد الكردي يرغب في سماع مواقف واضحة من الأمريكيين في تلك الملفات، بدعم من المسؤول الأمريكي عن ملف الشرق الأوسط بريت ماكغورك الذي تربطهم به علاقات جيدة، خصوصاً حول مخاوفهم من خطط تركية مبيتة تجاه المناطق التي يسيطرون عليها.
وأشارت الصحيفة إلى أن ماكغورك، “من ناحية هو يرغب في فرملة الاندفاعة التركية، ومن ناحية ثانية يدفع باتجاه حث الأكراد على التوجه أكثر سياسياً وعبر الطاقة نحو الدولة السورية وروسيا” وفيما تتهمه أوساط جمهورية بأنه يرغب في تسليم روسيا كلياً مسؤولية ملف سورية، وبأنه يتشارك مع كولن كال المسؤول الكبير في وزارة الدفاع الأمريكية، وجهة النظر هذه وموقفه المتشدد من تركيا”، تشير أيضاً إلى تقديرات عن احتمال حصول تطورات ميدانية على صعيد وجود القوات الأمريكية في مناطق شرق سورية، بالتزامن مع التغيير الذي حصل على دور القوات الأميركية في العراق، وإنهائها لمهامها القتالية فيه.
ويتزامن الكشف عن الخطة الأمريكية إزاء الأكراد، وعن زيارة وفد من “مسد” إلى موسكو مع جملة من التصريحات التي أدلى بها مسؤولون من “مسد” والتي تؤكد على وجود علاقات جيدة مع روسيا وأنهم متأكدون من أن واشنطن بالنهاية ستنسحب من سورية ، مشددين على ضرورة أن يكون الانسحاب الأمريكي وفق جدول زمني وبآلية محددة.
وحول ملف العقوبات الأمريكية، فسبق أن تم الكشف عن انتقادات من قبل بعض أعضاء الكونغرس لإدارة بايدن، بسبب عدم جديتها في تنفيذ قانون “قيصر”، معربين عن قلقهم من تجاهل تنفيذه، لما سيكون له من تأثير على انفتاح سوريا سياسياً واقتصادياً.
و من (مصادرنا ) فإن نية أردوغان نقل عدد كبير من إرهابيي الفصائل الموالية لتركيا من إدلب و عفرين لمواجهة ميليشيا (قسد) يتقاطع مع ما ورد سابقا في مقال الشرق الأوسط حول مخاوف الانفصاليين الأكراد من “خطط تركية مبيتة تجاه المناطق التي يسيطرون عليها”
كل ذلك يوجب على الأخوة الأكراد حساب خط العودة لمجتمعاتهم الوطنية و رفض المحرقة التي تنتظرهم و التي تزج بهم فيها ميليشيا (قسد) لحساب المصالح الأمريكية
و إذا كان هناك ثلة من الإرهابيين الأكراد المستفيدين من سرقة النفط السوري و تكوين ثروات شخصية على حساب الشعب السوري ( و الأكراد مكون رئيسي من هذا الشعب ) فنقول لهم : سورية ستبقى موحدة و حلم الانفصال بعيد المنال و الجزيرة السورية ستعود لسيطرة الدولة السورية كما عادت كل المناطق التي حررها الجيش العربي السوري من سيطرة التنظيمات الإرهابية المسلحة المدعومة خارجيا و الجزيرة السورية لن تكون استثناءا من ذلك و سيحررها الجيش العربي السوري بمساندة الحلفاء سلماً أو حرباً , فما رأيكم إلا فند وما أيامكم إلا عدد وما جمعكم إلا بدد .
و إن غد لناظره قريب .
