S postupujícími úspěchy syrské diplomacie a re-etablováním země na mezinárodní politické scéně přichází doba rekapitulace událostí minulých let. Stěžejní místo mají v tomto kontextu příběhy zevnitř země, které poukazují mimo jiné na to, co Syřané vnímají jako případy manipulace veřejným míněním v rámci širšího mezinárodního spolčení se proti jejich vlasti. Další cenný příklad včetně vlastních konkrétních pozorování a vzpomínek na to, co mohlo nést rysy účelové manipulace ze strany (prominentních) mezinárodních zpravodajských agentur přináší v původním rozhovoru pro náš web generál a literát Muhammad al-Alí:
Pane generálmajore, děkujeme, že jste si našel čas na rozhovor, ve kterém bychom rádi seznámili čtenáře našeho webu s vašimi názory na průběh a okolnosti konfliktu v Sýrii z pohledu vojáka, odborníka na etiku a básníka. Mohl byste se, prosím, nejprve stručně představit?
Děkuji vám i vedení vašeho webu za tuto příležitost pozdravit přátele v České republice a podělit se s nimi o své postoje. Co se mě týká, dlouhodobě jsem působil na ministerstvu vnitra, kde jsem zastával různé funkce coby ředitel poboček a odborů v rámci několika krajů. Vše jsem završil na ředitelství odboru etického poradenství při ministerstvu vnitra, kde jsem rovněž působil coby mediální expert a oficiální mluvčí, to bylo od počátku války proti naší milované zemi v roce 2011. Aktuálně jsem členem Svazu arabských spisovatelů a rovněž členem jeho Rady. Jsem také členem Asociace veteránů a participujícím členem Svazu syrských novinářů. Vyšlo mi sedm básnických sbírek, z nichž poslední byla vydána Syrským úřadem pro literaturu. Několik knih mi vydalo ministerstvo kultury včetně antologie ze zásadních textů. Spolupodílel jsem se na tvorbě čtyř knih o Jeruzalému, mučedníkovi Qásemu Solejmánímu a revoluci imáma Husajna a jejím vlivu na další revoluce ve světě. Toť můj životopis ve zkratce.
Automaticky zaujme skutečnost, že působíte v armádě a zároveň jste aktivním literátem. Spatřujete v tom určité rozpory, nebo se podle vás tyto dva světy vzájemně obohacují?
Vztah básnictví a rytířství je u nás historický. V našich arabských dějinách nalezneme básníky, kteří se zároveň vyznamenali na bitevním poli, ať již je to veleslavný Antara ibn Šaddád, Abú Firás al-Hamdání, al-Mutanabbí a další, kteří nosili zároveň meč i pero. Když se tyto dva nástroje setkají, přebírají vzájemně své vlastnosti. Jak známo, vlastnostmi rytíře jsou ušlechtilost, odvaha, čestnost a důstojnost, takže když básník přidá tyto vlastnosti do své poezie, vznikne krásná kombinace, která úžasně zobrazí bitvy, jež tito rytíři sváděli. Poezie je pro Araby charakteristická a pro vojenství a vůbec vůdcovství má obrovský význam. Svůj básnický talent jsem využíval při vedení příslušníků našich složek na frontách a komunikaci s nimi. Jsem autorem dvou básnických sbírek na motivy války, první nazvané Koruny lásky, druhé pod názvem Hovory se zbraní. Prostřednictvím těchto básní jsem byl v přímém kontaktu s našimi důstojníky i řadovými vojáky na bojištích.
Od vypuknutí konfliktu v Sýrii již uběhlo více než jedenáct let. Jak vzpomínáte na jeho počátky?
Mám mnoho vzpomínek. Začátek války proti naší milované zemi byl šok. Nebyli jsme na něco takového zvyklí. Sýrie, jak jsme ji znali, byla zemí lásky a míru. Žili jsme spolu jako jedna velká milující syrská rodina. Ať jste šli z jednoho kouta Sýrie na druhý, vždy jste potkali lidi, kteří vás přijali s otevřenou náručí. Nabídli vám pomoc, aniž se ptali, kdo jste a co chcete. Jedním z prvních incidentů, které mě šokovaly, byla mučednická smrt brigádního generála Abd al-Karíma at-Tiláwího a jeho syna a synovce v Homsu. Tuto tragédii nikdo nečekal a inspirovala mě, abych svůj díwán nazval Koruna lásky. V první básni, kterou jsem napsal po vypuknutí krize, sděluji:
Nezabíjej lásku, vrahu,
vždyť sám sebe tak zabíjíš.
V čistotě na zemi uvykli jsme stát.
Má krev teď na rukou tvých,
co odpovíš, až budou se tě ptát?
Denní jas tma noci pohltila,
vystřelil jsi a zhroutila se naděje.
Tohle je tvá země, vyříznuté lůno,
plamen nenávisti záhy národ pokryje.
Co získals smrtí mou i svou?
Na obzoru vyvstává jen barbarství a klam.
Mé vzpomínky na tuto dobu jsou plné bolestných, někdy až šokujících obrazů. Dne 15. března, tedy na počátku války, jsem dostal od ministra vnitra úkol, abych se setkal se skupinou třiatřiceti žen, které měly demonstrovat na náměstí al-Mardža. Chtěly předložit ministerstvu své požadavky a já je zcela chápal. Žádaly, aby se mohly setkat se svými uvězněnými manžely, syny či bratry, chtěly znát, jak se jim daří. Přijal jsem je ve své kanceláři a bylo to, díky Bohu, vřelé setkání. Psaly o tom noviny al-Watan. Poté, co jsme se setkaly, šly tyto ženy na náměstí al-Mardža, jenže v té době se již do situace vložili lidé se zlou agendou. Nastal chaos, do věci se zapojili majitelé přilehlých obchodů a události vygradovaly. Poskytl jsem rozhovor mnoha televizím, ať již šlo o al-Džazíru, al-Arabíju, BBC, France 24 a další zahraniční kanály. Al-Džazíra ještě ten večer zveřejnila mé vyjádření o událostech na náměstí al-Mardža. Také pamatuji na příchod generálmajora Muhammada ad-Dábího, súdánského vedoucího delegace Ligy arabských států. Pokud jsem před chvílí mluvil o rytířích, jejichž analogií mají být současní lídři, musím poznamenat, že generálmajor Dábí je naprostý profesionál, člověk s vysoce nastavenými morálními hodnotami a etikou. Je to Arab, přesněji arabský rytíř, v pravém slova smyslu, nesmírně čestný. S takovou osobou nemůžete manipulovat, pokud o věci není přesvědčen. Ten samý den, kdy vyšetřovací delegace Ligy arabských států přiletěla, jsme byli pozváni na oběd s doktorem Fajsalem al-Miqdádem a výborem, který měl Dábího tým na starosti, do restaurace v damašské čtvrti Báb Túmá. Tam mi kdosi pošeptal, že al-Džazíra a al-Arabíja měly odvysílat, že jeden z členů delegace Ligy měl být zastřelen syrskými bezpečnostními silami. Nechtělo se mi tomu věřit, ale dotyčná osoba svá slova potvrdila. Obrátil jsem se proto na generálmajora a řekl mu, že zde máme jasný důkaz zapojení kanálů al-Džazíra a al-Arabíja do války proti Sýrii. Když jsem mu sdělil fámy o úmrtí jednoho z členů delegace (který s námi v téže době obědval), usmál se a v žertu vyjádřil naději ohledně kvality našeho oběda. Já ale trval na tom, že tuto věc nebudeme brát na lehkou váhu. Byla zde reálná možnost útoku na člena delegace, a nakonec skutečně proběhly tři bombové útoky – dva úspěšné, jeden neúspěšný – na justiční palác. Mezi teroristy a zmíněnými médii byla dokonalá koordinace.
Kde vidíte příčinu toho, že se do konfliktu v Sýrii zapojili zahraniční aktéři?
Bavíme se tu o mezinárodní, ba globální válce. V historii není jiný případ, kdy by se proti malému státu spolčilo více než sto zemí. Sýrie ale překvapila svou odhodlaností. Nikdo nečekal, že se ubrání takové přesile, do které se zapojili také Evropané, Američané a Izraelci. Mohli jsme sledovat, jak Izraelci zasahovali ve prospěch teroristů, jak teroristické takfíristy převáželi do svých nemocnic, kde je byl navštívit i jejich premiér. S hrdostí musím připomenout odpor našich bratrů na Golanech a v Madždal Šams, kteří tyto teroristy kamenovali, když se vraceli na syrské území v izraelských autech. Syrská arabská armáda utrpěla veliké ztráty, to je třeba přiznat. Nebojovali jsme na jedné frontě, ale doslova v každém koutu země, přičemž jsme zpočátku o mnoho přišli. Později jsme se ale zvládli přizpůsobit situaci a vedli jsme s nimi regulérní pouliční válku. Dne 30. září 2015 požádal prezident Baššár al-Asad, aby na našem území zasáhly ruské síly. Taktéž s námi bojovalo množství lidí z Íránské islámské republiky a my jsme hrdí, že můžeme spolu s Íránci být součástí osy odporu čelící terorismu nejen v zájmu Sýrie, ale v zájmu celého světa. Vzpomínám, jak za mnou přišli zástupci ruských médií – v té době jsem byl ředitelem odboru etického poradenství – a žádali mě, zda můžeme pokrýt okolnosti masakru spáchaného teroristy v oblasti Džisr aš-Šughúr. Zavolal jsem tehdejšímu řediteli politického odboru a požádal ho, aby jel s nimi. Ruským novinářům dokumentujícím vyšetřování jsem tehdy řekl: „Pokud nebudete s teroristy bojovat zde, budou vám bouchat na brány Moskvy“. Oni svůj text takto skutečně pojmenovali a byl to také jeden z důvodů ruské intervence. Věděli, že když s nimi nebudou bojovat zde, budou s nimi bojovat u sebe doma. Základem našeho úspěchu byla nezlomnost Syrské arabské armády a pomoc, kterou jsme nalezli u přátel z Ruska, Íránu a Hizballáhu. Byli jsme v jednom zákopu, přičemž nás podporovaly pouze země BRICS, jinak proti nám stál celý svět. Podporovali nespravedlivý útok na Sýrii, v jehož důsledku umřely kvůli hladu, nemocem a sankcím tisíce lidí.
Jednou z mnoha stinných stránek konfliktu v Sýrii bylo užívání drog. Jak jste se stavěl vůči tomuto fenoménu ze své pozice na ministerstvu vnitra?
Drogy jsou v syrském konfliktu přítomné od samého počátku. Jde o mimořádně ničivou a smrtící zbraň, kterou proti nám používají naši nepřátelé. Po vypuknutí protestů jsme zaregistrovali lidi, kteří stříkali na demonstranty vodu a divili jsme se, co tím sledují. Ukázalo se, že ta voda byla napuštěná drogami. U mnoha teroristů, které jsme eliminovali, jsme po kapsách nalezli spoustu narkotik. Když jsem přijel do guvernorátu Dajr az-Zawr po jeho osvobození, setkal jsem se s hrdinnými příslušníky našich složek, kteří podali neskutečné výkony, hladovějící, uvěznění na místě. Ptal jsem se jich na teroristy, tak ukázali na pouhých padesát metrů vzdálený val. V prostoru, kde byli teroristé zalezlí, byl přívod vody sahající do každého zákopu, solární panel napájející jejich zařízení elektřinou, místnosti plné lživé literatury a extremistických časopisů, datlí a jídla z celého světa. Mou pozornost upoutaly tisíce injekčních stříkaček a jehel na úpatí příkopu. Naši příslušníci mi potvrdili, že se k nim dostaly desítky zraněných teroristů, kteří byli oblečení jako na svatbu a halucinovali o své cestě do nebe. Jeden z inženýrů se mi zmínil o zvláštním druhu drog, tak jsme se s ruskými přáteli snažili zjistit, co je to za látku. Přišli jsme na to, že se používá výhradně v americkém Pentagonu a vzbuzuje silné halucinace. Díky tomuto klamu se teroristé domnívali, že budou ještě týž den obědvat s Poslem Božím, že jej vidí na vlastní oči. Páchali všechna ta zla a zločiny zcela beze smyslu, protože jejich mozek byl oblouzněný touto drogou. Po celá léta tuto látku užívaly nejrůznější teroristické gangy včetně tzv. Islámského státu a jeho oveček. Ti všichni užívali tohoto nadnárodního smrtícího škůdce. V roce 2010 jsem se coby vedoucí syrské delegace z ministerstva vnitra zúčastnil konference v Alžírsku pod názvem Drogy a mládež. Hovořil jsem tehdy o médiích, kterým se dříve říkalo čtvrtá moc, ale nyní se z nich stala moc první. Mediální střely jsou ničivější a smrtonosnější než rakety, mají mnohem větší dopad. Mluvil jsem o duchu, který spojuje Sýrii s okolním světem, o lásce a lidskosti. Poukázal jsem na to, že jsme vstoupili do éry, kdy satelitní kanály vnikají do našich domovů a obývacích pokojů, a jejich obsah naši mládež vyprazdňuje a obrací je ke smrtícím cestám, jako jsou drogy a další. Padaly výzvy, abychom se této smrtící metle postavili, protože drogy jsou nebezpečnější než všechny války. Zaměřují se totiž cíleně na mladé generace, jichž je zapotřebí při budování národů. Při jiné příležitosti jsme byli pozváni do Saúdské Arábie na Univerzitu prince Nájifa, to bylo ještě v době, než Saúdská Arábie sešla na scestí. Byla to konference o médiích a boji s terorismem a jejím účelem bylo vyslat správný signál o tom, co se děje, o palestinské kauze, o dění v arabském světě, a o sionistických útocích páchaných proti Arabům obecně a proti Sýrii, Palestině a Libanonu zvláště.
Byť konflikt v Sýrii stále trvá, situace se v uplynulých letech velmi výrazně stabilizovala a proces obnovy započal. Jak se stavíte k problematice poválečné rekonstrukce a jakou si v ní představujete roli spojenců?
Řada lidí se domnívala, že je Sýrie blízko svému konci, ať už to byl Erdoğan, který se plánoval modlit v Umajjovské mešitě, nebo Harírí, který prohlašoval, že přijede pouze z mezinárodního letiště v Damašku. Ti a mnozí další si mysleli a tvrdili, že konec Sýrie je otázkou dní. Zapomenuli, že Sýrie je zemí světla, po více než sedm tisíc let je domovem civilizace. Sýrie, to je civilizace, pšenice a chléb. Syrské geny, které jsou v každém z nás, ochránily Sýrii a učinily ji soudržnou se všemi jejími skupinami a konfesemi, aby mohla jednotně čelit nepřátelům. Nedávná návštěva prezidenta Baššára al-Asada ve Spojených arabských emirátech nastínila nadcházející průlomy a to, že vítězství je na blízku. Syrský lid si vytrpěl mnoho bolesti, tragédií, hladu, vysídlování a pohrom během této zákeřné teroristické války.
Vzhledem k tomu, že jsme české médium, zajímalo by nás, jaký je váš pohled na Českou republiku a její vztahy se Sýrií sahající dávno do dob někdejšího Československa? Chtěl byste něco vzkázat našim čtenářům?
Předně bych chtěl říct, že jsme vděčni České republice, že uchovala kontinuitu ve vztazích s námi a po celou dobu války neuzavřela své velvyslanectví. Nenechala se strhnout Amerikou a dalšími státy, aby se Sýrií přerušila diplomatické vztahy. Byl jsem přítomen sekání někdejšího českého ministra zahraničí Hamáčka se syrským ministrem zahraničí, při kterém prohlásil, že si váží vztahů se Sýrií a syrským lidem a že podporuje mírové východisko z této krize. My si vážíme těch, kteří jsou schopni zprostředkovat o zdejší situací pravdivý obraz, protože náš problém se Západem tkví ve zkresleném obrazu, který o nás podávají média. Proto žádáme naše české přátele, aby v Evropě popisovali realisticky, co zažívají syrští občané a jaký je dopad nespravedlivých sankcí, které na Sýrii uvalily Spojené státy. Velmi na tyto vztahy spoléháme a děkujeme za projevy opravdového přátelství.
Rozhovor pořídil náš damašský korespondent Júnus an-Násir.
اللواء محمد العلي : زيارة الرئيس الأسد إلى الإمارات إعلان عن انفراجات قادمة و القذيفة الإعلامية هي أشد دماراً وفتكاً من القذيفة الصاروخية
دمشق – يونس أحمد الناصر
السيد اللواء والأديب والشاعر والكاتب محمد العلي تتشرف وكالة ديلترايد غروب التشيكية بنشر حوار مع سيادتكم عبر موقعها الإخباري لتعريف القارئ الأوربي بخفايا الحرب على سورية و التي اطلعتم عليها بحكم عملكم مديراً لإدارة التوجيه المعنوي في وزارة الداخلية خلال سنوات الحرب على سورية , وبهذه المناسبة أنقل لكم تحيات البروفيسور أندريه كراتكي مدير وكالة ديلترايد غروب و هو شخص محب لسورية, وشكراً لوقتكم الكريم السيد اللواء.
السيد اللواء محمد العلي : شكراً جزيلاً لكم و للسيد أندريه وتحياتي للشعب الصديق في جمهورية التشيك وللموقع الإعلامي لديكم على هذه الفرصة التي أتيحت لنا بهذه الإطلالة من خلال هذه النافذة الإعلامية.
سؤال : سيادة اللواء الشاعر محمد العلي حبذا لو تعطينا فكرة عن سيرتكم الذاتية و المناصب التي شغلتموها خلال عملكم لو سمحتم .
الجواب : كنت في وزارة الداخلية و تسلمت عدة مناصب ومديراً لعدة مناطق ونواح وأقسام وفروع , وآخرها كنت مديراً لإدارة التوجيه المعنوي في وزارة الداخلية , وهذا الأمر كان منذ بداية الحرب التي شنت على بلدنا الحبيب و التي بدأت في عام 2011 وكنت حينها مديراً لإدارة التوجيه المعنوي، كما كنت مسؤولاً عن الإعلام في الوزارة والناطق الرسمي باسم وزارة الداخلية، والآن أنا عضواً في اتحاد الكتاب العرب وعضواً في مجلس اتحاد الكتاب العرب أيضاً، كما أنني عضواً في رابطة المحاربين القدامى، و عضواً مشارك في اتحاد الصحفيين السوريين و يوجد لي سبعة دواوين شعرية منشورة آخرها صدر عن الهيئة السورية للكتاب، ولي مجموعة كتب صدرت عن وزارة الثقافة منها كتاب مختارات من ثمرات الأوراق، وهناك أربعة كتب أيضا اشتركت في تأليفها عن القدس وعن الشهيد قاسم سليماني وعن ثورة الإمام الحسين وأثرها على الثورات العالمية اللاحقة , هذه سيرتي الذاتية باختصار .
سؤال : سيادة اللواء بصفتكم عضواً باتحاد الكتاب العرب ما هي علاقتكم بالأدب و الشعر وهل يتعارض ذلك مع وجودكم بالسلك العسكري أم تعتبرونها ميزة تختصون بها ؟
الجواب : نحن بالنسبة لنا، علاقة الشعر بالفروسية هي تاريخية، فهناك في تاريخنا العربي الشعراء الذين كانوا أكثر تأثيراً على المعارك هم الشعراء الفرسان، مثل عنترة بن شداد المعروف، وأبي فراس الحمداني والمتنبي أيضاً.. وغيرهم، كانوا يحملون السيف والقلم، فعندما يجتمع السيف والقلم يأخذ كل منهما من صفات الآخر و المعروف لدينا من صفات الفارس هي النبل والشجاعة والصدق والكرامة, لذلك عندما يضفي الشاعر هذه الصفات على شعره يكون هناك مزيج جميل، وبالتالي تصوير المعارك التي كان يقوم بها هؤلاء الفرسان نقلت لنا الصورة المعاشة في ذلك الحين، لأن الشعر هو ديوان العرب كما قيل، لذلك هناك أهمية كبيرة عندما يكون الإنسان شاعراً وفارساً وقائداً.
وأنا استخدمت هذه الموهبة في كثير من المواقف بالتوجيه والتواصل مع عناصرنا عندما كانوا على جبهات القتال، وقد كتبت ديوانين من الشعر، الأول بعنوان تيجان الحب، والثاني بعنوان قل للرصاصة، وهما عن هذه الحرب، وهناك الكثير من القصائد التي كنت من خلالها على تواصل مباشر مع عناصرنا وضباطنا في ميادين القتال.
سؤال : نعيش هذه الأيام الذكرى الأليمة للحرب على سورية في آذار 2011 فماذا تختزن ذاكرتكم القوية عن تلك الفترة ؟
الجواب : أذكر الكثير، ففي بداية الحرب التي شنت على بلدنا الحبيب، عندما شاهدنا هذه المظاهر التي لم نعتد عليها فسورية كما نعرفها هي بلد المحبة، بلد السلام، نحن دائماً عشنا كأسرة سورية متحابة، حيث كنت تذهب من أقصى سورية إلى أقصاها لا تجد إلا من يستقبلك إلا بصدر رحب، يقدم لك المساعدة من دون أن يسألك ممن وإلى أين، فعندما شاهدت الحادث الأول (حادث العميد الذي تم قتله واستشهد في حمص، العميد عبد الكريم التلاوي واستشهد هو وولده وابن أخيه الوحيد أيضاً وكانت حادثة فاجعة الحقيقة، حيث لم نعتد على هذه المشاهد وكانت هذه الحادثة عنوان الديوان تيجان للحب، وأقول فيها:
لا تقتلوا الحبَّ
يا قاتلي أنتَ في تعدادِ من قُتِلوا
عشنا سويّاً بهمِّ الأرضِ نَغتسلُ
على يديكَ دمي جمرٌ وأسئلةٌ
ماذا تجيبُ إذا ما النَّاسُ قد سألوا؟
أطلقت ناراً، فكسَّرتَ الصَّباحَ هنا
وانهارَ فوقَ بقايا جُرحِنا الأملُ
هذي بلادُك …أرحامٌ مقطعةٌ
وأمةٌ بلهيبِ الحِقدِ تشتعلُ
ماذا ستربحُ من قتلي وأنتَ أنا؟
ولا تفاصيلَ… إلا الجَّهلُ والدَّجلُ؟
هذه أولى القصائد التي كتبتها في هذه الأزمة
وتختزن ذاكرتي الكثير من الصور المؤلمة والصادمة أحياناً
ففي بداية هذه الحرب وفي 15/3/2011 كلفني في ذلك الحين السيد وزير الداخلية بمهمة و قال لي: نمي إلينا أن هناك عدداً من النساء قد يتجمعن غداً في ساحة المرجة بغية بعض الطلبات التي ستقدم إلى الوزارة، و كلفني باستقبالهن والاستماع إليهن وتقديم الصورة بشكل جلي وواضح لهن , وفعلاً استقبلت حينها 33 امرأة، وطبعاً تفهمت طلباتهن، ومعظمهن كان لديهن أولاد موقوفين أو أزواج أو إخوة، وطلبوا مشاهدتهم ولقائهم، أو معرفة مصيرهم، وهم كانوا موقوفين على خلفية أحداث سابقة، فاستقبلت النسوة في مكتبي وخرجن وهن يدعين الله لي بكل صدق لحسن الاستقبال، وأكدت على ذلك صحيفة الوطن السورية الصادرة بتاريخ 16/11/2011
طبعاً بعد أن تم استقبال النسوة خرجن إلى ساحة المرجة وهناك يبدو دخول بعض المغرضين والذين لهم أهداف أخرى، وبالتالي أصبحت هناك فوضى ما بين المتدخلين السلبيين وما بين أصحاب المحال الموجودة هناك، وبالتالي أصبح شيء من التجاوز في ذلك الحين.
وأجريت معي لقاءات لكثير من المحطات الفضائية الجزيرة , العربية وبي بي سي البريطاية و فرانس 24 الفرانسية وغيرها من المحطات العربية والأجنبية وبالأمس قناة الجزيرة أعادت نشر ذلك التصريح الذي تكلمت فيه عما جرى في ساحة المرجة ذلك الوقت.
و أذكر أيضاً عندما أتى الفريق الدابي (سوداني الجنسية ) على رأس وفد الجامعة العربية، هذا الإنسان المهني، صاحب القيم والأخلاق و المناقبية العالية، الآن كنت أتحدث عن الفرسان، والفرسان في زماننا هم القادة، وهذا الفريق الدابي كان يحمل هذه المناقبية العالية مما كان يحمله الفارس العربي، لأنه كان رجلاً عربياً بكل ما تحمله الكلمة وصادقاً وأيضاً بالمقابل هو صعب المراس، لأنه ليس من السهل أن تقنع هذا الشخص بفكرة ما لم يمسك بتلابيبها بكلتا يديه , و إحدى المرات بعد أن أتى خرجنا في اليوم الأول الذي قدم وفد الجامعة العربية إلى سورية لتقصي الحقائق، دعينا لتناول الغذاء مع الدكتور فيصل المقداد واللجنة المكلفة باستقبال الفريق الدابي، وبينما كنا نتناول الطعام في إحدى المطاعم في منطقة باب توما.. همس لي بعضهم أن قناتي الجزيرة والعربية بالشريط الأحمر تقولان إصابة أحد أعضاء وفد الجامعة العربية برصاص الأمن السوري.
قلت: معقول؟
قال : نعم.
فقلت له: سيادة الفريق سأنقل لك خبراً سيكون صادماً بالنسبة لك , ولكن لا بد من إخباركم حتى نؤكد لك أن قناتي الجزيرة والعربية هما شريكتان في سفك الدم السوري، وهما عبارة عن غرف عمليات للمسلحين.
قال: ما الأمر؟
قلت: الآن تقول هاتان القناتان بإصابة أحد أفراد وفد الجامعة العربية( ونحن نتناول الطعام مع بعض) .
فابتسم وقال: لعله أصيب بالتخمة من تناول الطعام.
قلت له : مع ذلك نحن لن نأخذ هذا الأمر على عواهنه، فقد يكون هناك أمر لاستهداف أحد أعضاء الوفد – وهذا حصل في تفجير القصر العدلي حيث قيل إن هناك ثلاث تفجيرات، بينما كان هناك اثنان، التفجير الثالث لم ينفجر- مما يدل على أن هناك تنسق تام ما بين قادة العمليات الإرهابية وما بين هذه الوسائل الإعلامية .
سؤال : سيادة اللواء , نحن نعرف بأن الجيش العربي السوري استمر لفترة طويلة بالصراع مع هذه العصابات المسلحة لوحده و في فترة من الفترات تدخل الحلفاء، متى بدأ هذا التدخل وما هي ضرورات هذا التدخل برأيكم؟
الجواب : عندما كان هذا التكالب الدولي، ولأول مرة يشهد العالم مثل هذه الحرب الظالمة، نحن شهدنا عالمياً الحرب العالمية الأولى والثانية، وهذه الحرب هي حرب عالمية أيضاً ودولية وكونية، لأنه لم يشهد التاريخ أن هناك أكثر من مئة دول تجتمع على دويلة صغيرة في الجغرافية لكنها كبيرة في الفاعلية، و كان من غير المتوقع أن تنتصر سورية أمام كل هذا الزحف الكبير والحشد ممن كانوا من الأصدقاء والأشقاء ومن أوروبا والولايات المتحدة الأمريكية وإسرائيل.. ونحن شاهدنا هذا الأمر بتدخلات إسرائيل لمساعدة الإرهابيين، عندما كان يتم إسعاف هؤلاء الإرهابيين التكفيريين إلى المشافي الإسرائيلية، وكان يأتي رئيس وزراء العدو لزيارتهم في المشافي، وهنا نذكر بفخر موقف إخوتنا في مجدل شمس والجولان عندما وقفوا يرجمون هؤلاء الإرهابيين عندما كانوا عائدين بالسيارات الإسرائيلية.
نتيجة هذا الضغط والخسائر الكبيرة التي تكبدها الجيش العربي السوري، والحقيقة أن لكل جيش جبهة واحدة أما نحن كنا نقاتل في كل زاوية وكل جبهة وكل مكان، و هذا الأمر في البداية كبد الجيش العربي السوري خسائر كبير وخسرنا الكثير من المناطق والعناصر والعتاد، ولكن استطاع الجيش فيما بعد التأقلم مع هذه الحالة، والانتقال من الحرب النظامية إلى حرب الشوارع.
و في 30 أيلول من عام 2015 طلب السيد الرئيس بشار الأسد من روسيا التدخل وصدر أمر هناك من أجل السماح للقوات الروسية بالتدخل
و أيضاً كان هناك أعداد من الجمهورية الإسلامية الإيرانية، ونعتز بالعلاقة التي تجمعنا مع إيران لأننا نحن في دول محور المقاومة والتي تقاوم الإرهاب( نحن هنا في سورية نقاتل الإرهاب ليس فقط عن سورية، بل نقاتل عن كل العالم) .
و أنا أذكر حادثة عندما أتى وفد إعلامي روسي وكنت في ذلك الحين مديراً لإدارة التوجيه المعنوي، وطلبوا الذهاب لتغطية أحداث المجزرة الإرهابية التي ارتكبها الإرهابيون في منطقة جسر الشغور، واتصلت في ذلك الحين مع اللواء مدير الإدارة السياسية في ذلك الحين، وطلبت منه أن يذهب هؤلاء , وكان هناك صحيفة روسية اسمها (ادناكا ) وذهب هذا الصحفي وأجرى تحقيقات موثقة، وقلت له بالحرف الواحد: إن لم تقاتلوا الإرهابيين هنا ستقاتلونهم على أسوار موسكو
وفعلاً كان هذا عنوان المانشيت العريض في هذه المجلة، وهذا أيضاً سبب التدخل الروسي، لأنهم اقتنعوا أنهم إذا لم يقاتلونهم هنا فسوف يقاتلوهم على أسوار موسكو.
وبالتالي صمود الجيش العربي السوري كان الأساس , وتمت الاستعانة بالأصدقاء الروس والإيرانيين وحزب الله اللبناني، وكنا جميعاً في خندق واحد، وكان الدعم يقتصر على دول البريكس(وما تبقى كان العالم كله ضدنا) والحصار الظالم الذي مورس على سورية والذي يموت منه الآلاف الآن يومياً نتيجة الجوع والمرض والحصار الظالم الذي يمارس بحق الشعب السوري منذ عام 2011 وحتى هذه اللحظات.
سؤال : نعلم كسوريين دور المخدرات في الحرب على سورية , فماذا يمكنكم إخبارنا حول هذا الموضوع بحكم عملكم السابق في وزارة الداخلية ؟
الجواب : منذ بداية الأحداث تم استخدام المخدرات، وهي سلاح فتاك وعابر للحدود وسلاح خطير و قد استخدمه أعداء الوطن في هذه الحرب منذ بداية الحرب على سورية و إن كنت تذكر كنا نلاحظ أن بعضهم كان يرش الماء على المتظاهرين، فكنا نستغرب – ما الغاية من هذا الأمر؟ هذا الماء كان مليئاً بالمخدرات، أضف إلى ذلك بأن الكثير من الإرهابيين الذين تم القضاء عليهم عثرنا في جيوبهم على الكثير من الحبوب المخدرة.
وأروي حادثة شخصية حدثت معي عندما ذهبت إلى محافظة دير الزور بعد أن تم تحريرها وشاهدت عناصر قوى الأمن الداخلي الأبطال الذين كانوا يرابطون في نقاط لم يستطع غيرهم الصمود بها، وكانوا يتضورون جوعاً حيث كانوا محاصرين في كل شيء, فقلت لهم: أين كان الإرهابيون، فقالوا لي: على بعد خمسين متراً فقط، بعد ساتر ترابي قريب , وعندما وصلت وجدت العجب العجاب، ففي المنطقة التي كان يتحصن فيه الإرهابيين( صنبور ماء يصل إلى كل خندق، ولوح طاقة شمسية يغذي أجهزتهم بالكهرباء ويقومون بالطبخ وما شابه ذلك)
وهناك غرف مليئة بالكتب التي تزور الحقائق والمجلات التي تغذي التطرف الديني، وهناك غرف مليئة بالتمور والأغذية من كل أنحاء العالم، وما لفت انتباهي أن على سفح هذا الخندق هناك آلاف الأبر والحقن( أكوام منها) وكانوا يتعاطونها، وأكد هذا الكلام عناصرنا حيث كان الإرهابيون يأتون بالعشرات ويصابون , ثم يأتون وهم يلبسون اللباس (كلباس العريس) وفي ذهنهم أنهم ذاهبون إلى الجنة، كما يقال لهم..
وقال لي أحد المهندسين أن هناك نوعاً من المخدرات حاولنا مع الأصدقاء الروس معرفة ماهية هذه المواد ولكن وجدنا أن هذه المادة لا تستخدم إلا في البنتاغون الأمريكي (وزارة الدفاع الأمريكية) وهذه المادة عندما تؤخذ تصبح الهلوسة ليس بالفكر بل يصبح الإنسان يشاهد وكأن أمامه حقيقة، حيث يقول له هذا المدعي المحتال بأنك ستتناول الغداء اليوم مع الرسول، فهو يرى الرسول بأم عينه وكأنه حقيقة، لدرجة تدفعه لارتكاب كل الموبقات والإجرام وهو من دون أي إحساس، حيث تم غسل دماغه وتفكيره من خلال هذه المخدرات التي استخدمت في كل هذه الحرب وكل هذه السنين والعصابات على اختلاف ألوانها وأشكالها، من داعش وزبانيتها.. كلهم كانوا يستخدمون هذه الآفة الفتاكة العابرة للحدود.
زرت الجزائر في عام 2010 وحضرت مؤتمر بعنوان (أثر المخدرات على الشباب) وطبعاً كننت رئيساً للوفد السوري في ذلك الحين من وزارة الداخلية وتكلمت عن الإعلام الذي كان يسمى السلطة الرابعة بينما الآن أصبح السلطة الأولى، لأن القذيفة الإعلامية هي أشد دماراً وفتكاً من القذيفة الصاروخية، واشد انتشاراً، فتكلمت في ذلك الحين عن الروح التي كانت تجمع سورية مع المحيط، سواء العربي أو العالمي، من المحبة والإنسانية، وقلت نحن الآن في زمن تغزونا فيه الفضائيات في عقر دارنا وفي غرف نومنا، حتى يفرغ شبابنا من مضمونهم ويتجهون تجاه الطرق المهلكة كالمخدرات وسواها, ودعينا في ذلك الحين من أجل الوقوف في وجه هذه الآفة الفتاكة لأن المخدرات هي أخطر من كل الحروب، لأنها تستهدف جيل الشباب.. وجيل الشباب هو الذي يعول عليه في بناء الأوطان.
وفي إحدى المرات دعينا إلى السعودية(جامعة الأمير نايف ) قبل أن تذهب السعودية إلى ما ذهبت إليه، وأيضاً كان المؤتمر من أجل الإعلام ومواجهة الإرهاب، و كانت الدعوات لإرسال رسائل صحيحة عما يجري وعن القضية الفلسطينية وعما يجري في الوطن العربي وعن الاعتداءات الصهيونية التي ترتكب ضد العرب بشكل عام وضد سورية وفلسطين ولبنان بشكل خاص.
سؤال : نشاهد الآن تباشير انتصار سورية في الحرب على الإرهاب و لا نقول انتهت ولكن تجاوزنا الجزء الكبير من هذه الحرب الظالمة، وانطلقت عملية إعادة الإعمار, ما هو رأيكم بموضوع إعادة الإعمار وما هو دور الحلفاء الذي نرجوه بهذه المرحلة؟
الجواب : نحن لو استعرضنا الأحداث لوجدنا أن كل من كان يظن أن سورية هي قاب قوسين من النهاية سواء كان أردوغان الذي كان ينوي الصلاة في الجامع الأموي أو الحريري الذي كان يقول إنه لن يأتي إلا من مطار دمشق الدولي، والكثير ممن كانوا يدعون أو يظنون أن سورية مسألة أيام و تنتهي ، متناسين أن سورية هي عمود النور وهي البلد الضارب بأكثر من سبعة آلاف عام في الحضارة (سورية هي الحضارة، سورية هي القمح وهي الرغيف) وهذه الجينات السورية الموجودة في كل منا هي التي حمت سورية وجعلت منها متماسكة بجميع أطيافها لتقف صفاً واحداً في مواجهة هؤلاء الأعداء، وما زيارة السيد الرئيس الدكتور بشار الأسد مؤخراً إلى دولة الإمارات العربية إلا أنها للإعلان عن انفراجات قادمة وأن النصر قادم أيضاً- قاب قوسين أو أدنى- لسورية ولهذا الشعب السوري الذي تحمل الكثير من الآلام والمآسي والجوع والتشريد والويلات التي جرتها هذه الحرب الإرهابية الظالمة.
سؤال : بما أننا نتكلم على وسيلة إعلام تشيكية.. هل لديكم ذكريات مع جمهورية التشيك سيما و نحن نعلم أن علاقات سورية قديمة مع تشيكوسلوفاكيا؟
وهل من كلمة توجهونها سيادتكم لقراء موقع إعادة الإعمار التشيكي؟
الجواب : أولاً نشكر جمهورية التشيك على استمرارها في العلاقات بينها وبين سورية وبقاء أيضاً السفارة التشيكية تعمل طيلة هذه الحرب ولم تنجر وراء أمريكا وغيرها بسحب أو إغلاق السفارات وقطع العلاقات الدبلوماسية مع سورية.
وفي إحدى المرات شاهدت لقاء لوزير الخارجية التشيكي مع وزير الخارجية السوري الذي صرح فيه بأنهم يعتزون بالعلاقة مع سورية والشعب السوري، ودعم الشعب السوري إلى السلام والخروج من هذه الأزمة..
ونحن نعتز بهذه العلاقة لأنهم قادرون على إيصال الصورة الصحيحة، لأن مشكلتنا مع الغرب هي (الصورة المشوهة) التي ينقلها الإعلام إلى الغرب
لذلك نرجو منهم إيصال الصورة الحقيقة التي يعيشها المواطن السوري، وما أثر العقوبات الظالمة التي فرضتها الولايات المتحدة على سورية.
و نحن نعوّل كثيرا على هذه العلاقة، ونشكرهم على الموقف النبيل من الصداقة الحقيقية في استمرارية العلاقة وإيصال الصورة الصحيحة إلى أوروبا.
المراسل : باسم وكالة ديلترايد غروب التشيكية وموقعنا إعادة إعمار سورية التشيكي نشكركم سيادة اللواء على اتساع صدركم ووقتكم االكريم في الإجابة على أسئلتنا .
سيادة اللواء محمد العلي : شكراً لكم .
